Kötü günlerdi, iyi günlerdi; akıl yıllarıydı, aptallık yıllarıydı; inanç yıllarıydı, inançsızlık yıllarıydı; ışık zamanıydı, karanlık zamanıydı; umut baharıydı, hüzün kışıydı; önümüzde çok şey vardı, önümüzde hiçbir şey yoktu; herkes cennete gidecekti, dönüşte hepimiz öbür tarafa gidecektik. Yani, dönem bugüne o kadar benziyordu ki, en ortada olan sorumlularından kimisi onun iyi, ya da kötü olma derecesinin ancak "en iyi", ya da "en kötü" olarak kabul görebileceğine ısrar ediyorlardı.
İngiltere Kralı büyük çeneliydi. Yanında çirkin yüzlü bir kraliçe vardı. Fransa Kralı da büyük çeneliydi. Onun yanında güzel yüzlü bir kraliçe otururdu. İki ülkede de, bu ülkenin önde gelenleri, işlerinin hep aynı şekilde süreceğini biliyorlardı.