0 Ağustos 1862 günü, akşamüstü saat dört sıralarında, Baden-Baden'in ünlü Conversation salonu önünde büyük bir kalabalık vardı. Hava çok güzeldi. Çevredeki her şey yeşil ağaçlar, sevimli şehrin beyaz evleri, sıra sıra dağlar, güneşin iyi niyetli ışıkları altında derin bir tembellik içinde uzanıyordu. Her şey sanki kör gibi, güven dolu, tatlı tatlı gülümsüyor, bu belirsiz güzel gülümseyiş genç, ihtiyar, güzel, çirkin bütün insanların yüzlerinde görülüyordu. Paris'li yosmaların süslü, boyalı yüzleri bile bu sakin, memnunluk kokan bayram havasını engelleyemiyordu; tersine, alacalı kurdeleler, şapkaların, tüllerin üzerindeki altından, daha başka parlak madenden yıldızlar, bahar çiçeklerinin, pırıltılı kanatların canlı görünüşlerini, hafif oyunlarını hatırlatıyordu. Ne var ki, her yerde duyulan, gırtlaktan gelen sesleriyle kendine özgü bir söyleyişi olan Fransız argosu, hiç de bu kuş seslerinin yerini tutamıyor, onlara benzemiyordu.