Üzerinden yüzyıllar geçmiş ve yıllar süren araştırmalarda hiçbir şey bulunmamıştı. Doğal olarak üniversitedeki ilk kazısında onu bulmayı hiç beklemiyordu. Lakin bir anda gözleri çömlekle buluştu. Öyle bir andı ki her saniyesinin tadını çıkararak bir yolculuğun anılarına dalar gibi yavaş yavaş elleriyle kazdı. Nihayet çömlek elindeydi. Bu denli büyüleneceğini tahmin edemezdi. Her ne olduysa çok geçmeden huzursuz bir uykuya daldı. Aşk imgeleriyle dolu. Aşk ve savaş.

Çömleği elinde sıkıca tutarak kalıntılar arasında yerde kıvrılmış vaziyette uyuyordu. Kırılgan bir malzeme olan zihni, güneşin sıcağında kavrulmuş ve aradan geçen yüzyıllar arasında zamanın ellerinde yolculuk etmişti.